 | Spotprent 1 Na terugkomst in Nederland op 14 maart werden we geconfronteerd met lege schappen en hadden veel tijd nodig om onze eigen voorraad aan te vullen. Het corona-team (de overheid) besloot een ouderen uurtje in de supermarkten in te voeren met ingang van 23 maart. Van 7.00 tot 8.00 uur. Mijn boosheid resulteerde in deze tekening. Het veelvuldig winkels bezoeken in de afgelopen week van 14 - 23 maart naar wc-papier en paracetamol i.p.v. in quarantaine gaan. Het beeld uit het verlangen om in pyjama, vanwege het vroege uur, wc-papier te gaan hamsteren. Lees ook spotprenten 1 tot en met 5. Lees het verhaal |
 | Spotprent 2 Met het gehamsterde wc-papier zou dan de voordeur gebarricadeerd kunnen worden om covid 19, Co Viet van no. 19, buiten te houden. Eindelijk kon dan gestopt worden met het billen afvegen met krantenpapier (grapje). Daarna zouden we de slaap, vanwege het vroege uur, weer kunnen gaan inhalen. Het kon nog erger verteld spotprent 3. Lees ook spotprenten 1 tot en met 5. Lees het verhaal |
 | Spotprent 3 De werkelijkheid met de boodschappen doen ging echter anders. Bij de AH in de Burcht te Breda was het op zondagmorgen altijd rustig. Weinig klanten. Zo ook op 22 maart. Maar het ging mis bij de kassa’s. Kassa 1 en kassa 3 waren bezet en toen wij aan de beurt waren werd gekozen om kassa 2 te bemannen, terwijl al de verdere kassa, s 4, 5, 6 enz. onbezet waren. Hier zouden de klanten genoeg ruimte gehad hebben. Daar werd helaas niet voor gekozen. Een ruimte voor de broodnodige 1,5 meter die nu echter ontbrak door de keuze van kassa 2. Daarbij hadden we voor een week aan boodschappen, zoals we altijd doen, en de jongen achter de kassa koos voor snelheid en keek niet naar gevoeligheid producten. Ik kwam handen te kort om breekbare en kwetsbare producten te redden. Waardeloos. Piet stond te wachten om te pinnen. En de volgende klant werd alweer geholpen. Naast mij stond nog iemand van kassa 1 in te pakken en achter mijn man, Piet stond een klant van kassa 3. Met tien personen op maar enkele vierkanten meters. Vanaf dat moment geen bezoek aan A H meer en komt een keer in de week Picnic. Lees ook spotprenten 1 tot en met 5. Lees het verhaal |
 | Spotprent 4 Op deze prent de trigger die bij mij de angst om corona griep te krijgen aangewakkerd had en het tekenen van de spotprenten als uitlaatklep tot gevolg ervan. Dit gebeurde er op 14 maart. De massa mensen die samen met ons, Piet en mij, gedwongen werden in een vertrekruimte te zijn op het vliegveld terwijl de Lock down in Spanje die ochtend ingegaan was. Met dezelfde massa, na een opsluiting van een extra kwartier, vanwege defecte deuren, mochten we weer allemaal lekker in de propvolle bus naar het vliegtuig toe, dat elders op het vliegveld stond. Dit speelde zich af op vliegveld Alicante, vroeg in de ochtend van 14 maart 2020. Lees ook spotprenten 1 tot en met 5. Lees het verhaal |
 | Spotprent 5 Deze prent was als verlengstuk van spotprent 4. In Noord Brabant was de gematigde Lock down al een week aan de gang. Na vertrek uit Alicante van het smerige vliegveld en de gespannen sfeer op het vliegveld viel ons met name de drukte op straat, bij de aankomst in Breda, tegen. In Eindhoven verliep alles zeer relaxed. Geen mensen in de aankomsthal. In Breda was het bij onze aankomst rond het middaguur zeer druk. Hoezo afstand, hoezo ruimte voor voetgangers. Het was er nog net zo druk, misschien wel drukker dan voor corona. Hoe kon dat zo. Op de Ginnekenweg was het drukker dan normaal. Alle winkels waren nog open? Heel veel jeugd met fietsen voor de Appie. Lees ook spotprenten 1 tot en met 5. Lees het verhaal |
 | Sluis Op zaterdag 20 juni 2020 vanuit vakantie adres in Nieuwvliet-bad een uitstapje naar de Zeeuws-Vlaamse plaats Sluis. Met twee auto’s, zijnde een familie, maar twee huishoudens. Netjes volgens de regels in deze corona-tijd. Twee Nederlandse auto’s tussen alleen maar Belgische auto’s. Overigens op een zeer vol parkeerterrein achteraan nog twee plekjes. En het was niet de enige parkeerplaats. De winkelstraat was aan de drukke kant. Veel shoppende Belgen dus, maar de verbazing of afgrijzen lag om de hoek. Het straatje met de restaurants en de terrassen. Het kon niet voller en de regels werden met voeten getreden, dat terwijl in België de aanbevolen onderlinge afstand 2 meter is? |